Parafialny Wieczernik

Małe grupy, istniejące w naszej parafii, są częścią wspólnot powstałych z fascynacji ich założycieli Bożą miłością rodzącą potrzebę rozgłaszania i krzewienia rozpoznanego dobra, z pragnienia, by ludzie poznali i przyjęli Boga ofiarującego się w Chrystusie, by osiągnęli zbawienie. W poprzednich numerach naszego pisma przedstawiliśmy postaci oraz ich dzieła, które dla wielu z nas stały się istotne w prowadzeniu do wzrastania na drodze wiary. Pisaliśmy o Paulinie Jaricot – założycielce Żywego Różańca, o ks. Franciszku Blachnickim i Ruchu Domowego Kościoła oraz o ks. Michaelu McGivney’u, któremu Rycerze Kolumba zawdzięczają odnalezienie swojego miejsca we wspólnocie. Dziś parę słów o Zjednoczeniu Apostolstwa Katolickiego oraz jego założycielu – św. Wincentym Pallottim, duchowym ojcu księży i braci pallotynów, sióstr pallotynek oraz ludzi świeckich żyjących jego charyzmatem. Celem Zjednoczenia powstałego w Rzymie, ale swoim zasięgiem obejmującego cały świat, jest rozbudzanie współodpowiedzialności wszystkich ochrzczonych za ożywianie wiary, za rozpalanie miłości w Kościele i świecie, i za doprowadzenie wszystkich do jedności w Chrystusie (Statut Gener. ZAK, nr 1). Na patronkę dzieła św. Wincenty wybrał Maryję, Królową Apostołów, wzór doskonałego współdziałania z Bogiem w przyjęciu i wypełnianiu chrześcijańskiego powołania.

Częścią tego dzieła, zrzeszającego chrześcijan różnych stanów, pragnących realizować charyzmat ZAK, jest nasz parafialny Wieczernik, który ma wymiar modlitewny, stąd też nazwa nawiązująca do wydarzeń z życia Maryi, którą Duch Święty prowadził drogą wiary do wieczernika, aby wspólnie z uczniami swojego Syna upraszała dla Kościoła wszystkich wieków dar Pocieszyciela. Grupa powstała w 1984 r. z inicjatywy śp. Agnieszki Mieszczanin. O istnieniu ruchu parafianie dowiedzieli się z pisma pallotyńskiego Królowa Apostołów. Pierwszą moderatorką tej kłodnickiej wspólnoty modlitewnej była oblatka s. Krystyna Olearczyk, obecnie pracująca w Kałkowie-Godowie, zaś opiekunem grupy z ramienia księży pallotynów od początku istnienia jest ks. Stanisław Rudziński. Po odejściu s. Krystyny wspólnotę prowadziła śp. Wanda Cichocka, obecnie funkcję tę sprawuje Jadwiga Wicik. Comiesięczne spotkania rozpoczynane są modlitwą przez wstawiennictwo św. Wincentego oraz częścią różańca św. w intencji całej parafii. Bywają też spotkania, na których pojawiają się niecodzienni goście. Były siostry Oblatki Serca Pana Jezusa z Urugwaju, których obecność wzbogaciła duchowo, poruszyła serca i zmobilizowała do działania, do gorętszej jeszcze modlitwy. W 2018 roku mieliśmy zaszczyt przyjmować w naszej wspólnocie p. Donatellę Acerbi, pochodzącą z Włoch, pełniącą funkcję Prezydenta Zjednoczenia na cały świat, oraz sekretarz ZAK, Irlandczyka, ks. Rory’ego Hanly’ego. Szczególnie ważne dla pogłębiania jedności wspólnoty są okresy świąteczne, kiedy spotykamy się na śpiewaniu kolęd i dzieleniu opłatkiem, ale również dni wzmożonej modlitwy z całą parafią, jak ósmy grudnia z adoracją Najświętszego Sakramentu w godzinie łaski, albo też w czasie 40-godzinnego nabożeństwa ekspiacyjnego na zakończenie czasu karnawału. Spotykamy się wówczas każdego dnia o godz. 15.00, by wspólnie z parafią modlić się koronką do miłosierdzia Bożego, zaś w każdy czwartek w ciągu całego roku modlimy się na różańcu w intencji kapłanów, upraszając potrzebne łaski dla nich i zanosząc prośby o powołania kapłańskie i zakonne szczególnie z naszej parafii. Do stałej formacji należą też regularne katechezy prowadzone od 2016 roku. Podejmowano rozważania dot. biblijnego obrazu Boga, pomagające w rozumieniu istoty wiary i modlitwy, kilka katechez prowadzonych w oparciu o Traktat o doskonałym nabożeństwie do NMP Ludwika Grignion de Montforta pozwoliło na lepsze poznawanie roli Matki Bożej w doskonaleniu relacji z Bogiem. Kolejne spotkania oparte na tekstach sugerowanych przez opiekuna ks. Rudzińskiego: O Duchu Świętym w życiu Kościoła i świata, encyklika Jana Pawła II, oraz O powołaniu do świętości w świecie współczesnym, adhortacja papieża Franciszka, prowadziły do pogłębienia wiedzy religijnej oraz wskazywały sposoby życia poznanymi prawdami.

Spotkania minionego roku 2020 zamierzaliśmy przeznaczyć na rozważanie myśli św. Wincentego Pallottiego dotyczące Eucharystii, niestety wprowadzony reżim sanitarny przekreślił te plany. Nie rezygnujemy jednak, mając nadzieję, że będzie czas, gdy zaczerpniemy z duchowości św. Wincentego, mistrza nadzwyczajnej pobożności eucharystycznej. Z ogromną pasją zgłębiał on tajemnicę Boga ukrytego w hostii, zafascynowany kapłaństwem odczuwał nie tylko wielką radość ze sprawowania Najświętszej Ofiary, ale też ogromną bojaźń płynącą z poczucia swojej nicości. Każdą Eucharystię sprawował z wielkim żarem, a doświadczając w niej bliskości Boga, pragnął, aby ludzie z należytym szacunkiem i świadomie przeżywali swój udział w Najświętszej Ofierze, przygotowując się do niej właściwie, pamiętając o rzeczywistej obecności Boga w Komunii. Zachęcał do częstej adoracji Najświętszego Sakramentu, pragnął, by każdy czerpał obficie z owoców męki i zmartwychwstania naszego Pana, by człowiek zawsze znajdował właściwą proporcję między wielkością i doskonałością Boga, a swoją nicością i grzesznością. Św. Wincenty zachowywał ją zawsze. Trwając przed Najświętszą Hostią, modlił się: (…) Jak bardzo jestem niegodny stanąć przed Tobą i odwiedzić Cię w Najświętszym Sakramencie Ołtarza, gdyż grzeszyłem, grzeszyłem zawsze, i szczególnie, gdyż nigdy nie przyjmowałem Cię z takim usposobieniem, z jakim powinno się przystępować do eucharystycznego Stołu, i nie odwiedzałem Cię nigdy tyle razy, ile razy mogłem, ile winienem był Cię odwiedzać, i nie odwiedzałem Cię z sercem naprawdę skruszonym, upokorzonym, pełnym wiary, nadziei i gorącej miłości. (…) Ty jednak, przynaglony miłością, zamiast mnie odrzucać, przyzywasz mnie do siebie, czekasz na mnie i przyjmujesz mnie, bo chcesz mi użyczyć wszelkich łask, darów, względów i zmiłowań, i chcesz się stać moim cały wraz z Twym najświętszym życiem (W. Pallotti, O Eucharystii).

Do tak cudownej jedności zaprasza Chrystus, a każdemu, kto skorzysta, pragnie dać całego siebie. Również dla nas ważne jest, by wzrastać do odpowiedzi na miłość Boga, by jak najczęściej uczestniczyć w Najświętszej Ofierze, by trwać przed Najświętszą Hostią i otwierać serce na łaski, którymi chce nas obdarować, by wzmacniać swoje duchowe i fizyczne siły, by móc podejmować misję apostołowania nie tylko wspólnotową modlitwą ofiarowaną w intencji całej parafii, ale też życiem, które uzgodnione z Bożą wolą będzie świadectwem Jego wielkiej miłości. Wdzięczni za wspólnotę parafialną, za otwarty kościół, do którego tak blisko, za stworzoną możliwość adoracji cichej bądź wspólnotowej zapraszamy każdego, by znalazł miejsce dla siebie, by parafia stawała się miejscem jego wzrastania do świętości.

Felicja Pająk

 

Święty Wincenty Pallotti

Wincenty Pallotti urodził się 21 kwietnia 1795 r., zmarł 22 stycznia 1850 r. z powodu choroby, której nabawił się, spowiadając w zimnym kościele, oddawszy swój płaszcz żebrakowi. Pracował przez całe życie w Rzymie. Po ukończeniu szkoły podstawowej i gimnazjalnej zapisał się na studia filozoficzne, a potem teologiczne na papieskim uniwersytecie „Sapienza”, które uwieńczył podwójnym doktoratem. W czasie studiów zapoznał się ze św. Kasprem del Bufalo (†1837). Święcenia kapłańskie otrzymał w Rzymie 16 maja 1818 roku. Jako doktor filozofii i teologii, a także magister filologii greckiej, w latach 1819-1829 wykładał na uniwersytecie. W latach 1827-1840 był ojcem duchownym w Wyższym Seminarium Rzymskim. Przez pewien czas pełnił funkcję duszpasterza wojskowego w Państwie Kościelnym (1842). Tworzył szkoły wieczorowe, stowarzyszenia cechowe dla robotników, sierocińce i ochronki dla dziewcząt. 4 kwietnia 1835 roku założył Zjednoczenie Apostolstwa Katolickiego, charakteryzujące się nowatorskim programem duszpasterskim, który opiera się na współpracy świeckich i duchownych. Na czele Zjednoczenia miała stać nowa rodzina zakonna, Stowarzyszenie Apostolstwa Katolickiego (SAC), która miała spełniać zadanie animatora wszystkich dzieł katolickiego apostolatu. Nową rodzinę zakonną związał jedynie przyrzeczeniem i profesją. Do dziś centralną część tego dzieła stanowią księża i bracia pallotyni oraz siostry pallotynki. Pallotyni zatwierdzeni zostali przez Stolicę Apostolską w roku 1904. Na ziemiach polskich pallotyni pojawili się w 1907 roku, już trzy lata po zatwierdzeniu Stowarzyszenia.

Znak Krzyża, 1(104), 2021.

Menu